11 uur
11 uur lang oorlog, alarmen, explosies, brand en geschreeuw. Lichamen op de weg, op de stoep, in de tuin, in auto’s – overal, de meeste zelfs zichtbaar. Overal de geur van explosieven en rookwolken, alleen maar eindeloze verwoesting.
11 uur lang zat ik achterin de beveiligde intensive care eenheid om bloedresten te verwijderen, de medicijnen in orde te maken, voorbereidingen te treffen om de volgende gewonde te behandelen. De volgende die ook een soldaat of een politieagent is van mijn leeftijd die streed en onschuldige burgers beschermde met zijn lichaam. Soldaten die geen medische verzorging willen omdat ze willen vechten, ze willen hun vrienden niet alleen laten. Politieagenten die je vertellen over vrienden die voor hun ogen zijn gevallen, die je vragen om eerst voor hun vriend te zorgen en niet voor hen.
11 uur lang dat de radio non-stop bericht over nog een zwaargewonde die op hulp wacht, over nog een aanslag, over nog een vuurgevecht, over nog een collega die een zwaargewonde en instabiele persoon meldt – er is geen seconde stilte.
11 uur lang een gevoel van totale ontreddering.
11 uur lang geïnspireerd door de ambulancebroeder die bij me was en voor iedereen heeft gevochten.
11 uur lang echt levens redden.
Het is mijn 11e uur, er zijn mensen die er waren en nog steeds zijn, die er voor mij waren en het hele land zit nog steeds in deze nachtmerrie. Iedereen bedankt voor de steun en de bezorgdheid. Het gaat goed met me. Er zijn anderen die jullie nu nodig hebben.
11 uur.
Door Ar, MDA Emergency Medical Technician in Sderot
